إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

ماڵپه‌ڕی فەرمی جەماعەتی ده‌عوەت و ئیسلاح

  • ترمێزی و ئیبنی ماجه‌ له‌ ئه‌بوو هوڕه‌یڕه‌وه‌ ده‌گێڕنه‌وه‌ كه پێغه‌مبه‌ری خوا(دروودی خوای بێت) فه‌رموویه‌تی: «إِذَا أَوَّلُ لَیلَةٍ مِن شَهرِ رَمَضَانَ صُفِّدَت الشَّیَاطِینُ وَ مَرَدَةُ الجِنَّ، وَ غُلِّقَت أَبوَابُ الجَنَّةِ فَلَم یُغلَق مِنهَا بَابٌ، وَ فُتِّحَت أَبوَابُ الجَنَّةِ فَلَم یُغلَق مِنهَا بَابٌ، وَ یُنَادِی مُنَادٍ یَا بَاغِی الخَیرِ أَقبِل وَ یَا بَاغِی الشَّرِّ أَقصِر، وَ للهِ عُتُقآءُ مِن النَّارِ وَ ذَلِکَ کُلُّ لَیلَةٍ» (ترمێزی و ئیبنی ماجه)

    نووسه‌ر:
    عبدالمحسن البدر